choroby psów

                                                                              choroby psów


Egzema
Egzema jest stanem zapalnym skóry przechodzącym w łuszczenie, które z kolei jest przyczyną wypadania włosów. Pies cierpi na bolesność i świąd skóry, drapie się i gryzie aż do krwi. Na początku zauważyć można rozlane zaczerwienienia oraz swędzące obrzmienia skóry, wokół których niebawem występują drobne pryszczyki napełnione przejrzystym płynem.Po pęknięciu pęcherzyków zawartość ich wylewa się, a cała powierzchnia zaatakowanej skóry pokrywa się kropelkami. Potem tworzą się ciemne strupy krwotoczne. Po pewnym czasie strupy odpadają, oczyszczona skóra łuszczy się i powraca do normy. Rzeczą charakterystyczną jest brak blizn.
Egzema umiejscawia się wokół otworów naturalnych — nosa, ust, odbytu, a także na zgięciach kończyn (stawy kolanowe, pachwiny). Tak zlokalizowana egzema wywołuje pęknięcia skóry, które są zwykle wilgotne.
Zewnętrzne leczenie egzemy jest mało skuteczne i długotrwałe. Praktyka wskazuje, że najskuteczniejsze jest leczenie homeopatyczne.

Leczenie homeopatyczne
a. W przypadku silnego zaczerwienienia skóry podajemy zwierzęciu Mercurius corresivus D6 po 1 kropli w 1 łyżeczce wody 4—5 razy dziennie.
b. Jeśli swędzenie jest bardzo dokuczliwe, a pies drapie się i gryzie, podajemy Croton D6 na przemian z lekiem poprzednim po 1 kropli w 1 łyżeczce wody.
c. W fazie ciemnych, krwotocznych strupów podajemy psu Antimonium crudum D 12 po 1 kropli w 1 łyżeczce wody 3—4 razy dziennie.
d. Jeżeli spod strupów sączy się lepki płyn, podajemy Graphites D6 3—4 razy dziennie po 1 kropli w 1 łyżeczce wody.
e. W przypadku egzemy ulokowanej za uszami, która jest wyjątkowo uporczywa, podajemy Oleander D12 po 1 kropli w 1 łyżeczce wody 3—4 razy dziennie. Nacieramy także chora skórę oliwę z oliwek z dodatkiem soku z dziurawca (na 1 łyżkę stołowa oliwy dodajemy 10 kropli soku z dziurawca i dobrze mieszamy).
Podczas kuracji żywimy psa kaszą z jarzynami i surowym mięsem. Ziemniaki, sosy, zupy i słodycze wykluczamy z żywienia. Kiedy objawy skórne znikną, dodajemy do pokarmu psa 1 raz dziennie Calcium carbonicum D6 (na czubku noża).

Kruchość i łamliwość pazurów
Choroba ta występuje u źle żywionych jamników i psów dużych. Pazury dość szybko rosną i są jednocześnie kruche, a więc łamią się, co powoduje, że zwierzę źle chodzi i często próbuje pazury ogryzać.
Pazury należy często obcinać przy pomocy cążek i wygładzać pilnikiem. Jednocześnie rozpocząć należy leczenie całego organizmu zwierzęcia.

Leczenie homeopatyczne.
Do pożywienia psa dodajemy 1 raz dziennie Silicea complex (na czubku noża). Kurację należy przeprowadzać przez czas dłuższy. Z pożywienia psa należy wykluczyć zupy, ziemniaki, słodycze, sosy.

Nieżyt jelit
Najczęstszą przyczyną nieżytu jelit u psów jest zepsuty, nieświeży pokarm, a przede wszystkim karmienie psa potrawami mącznymi — kluskami, makaronem, chlebem. Takie jednostronne karmienie powoduje niedobór soli mineralnych i w rezultacie zaburzenia pracy jelit.
Zwierzę cierpiące na nieżyt jelit jest przygnębione, często pije, niechętnie je, chudnie, brzuch ma wyraźnie wciągnięty, pojawiają się biegunka i wymioty.

Leczenie.
Leczenie nieżytu jelit rozpoczynamy od 1—2-dniowej głodówki, podczas której zapewniamy psu świeżą wodę do picia. Następnie odżywiamy go tylko kiełkiem ryżowym, potem z dodatkiem gotowanego mięsa mielonego. Równocześnie rozpoczynamy leczenie homeopatyczne.
a. W przypadku wodnistego stolca podajemy zwierzęciu Arsenicum D12 po 1 kropli w 1 łyżeczce wody 3—4 razy dziennie.
b. Jeżeli chorobie towarzyszą gwałtowne rozwolnienie i bóle, podajemy 2—3 razy dziennie Mercurius corresivus D6 po 1 kropli w 1 łyżeczce wody.
Jeżeli zauważymy, że zwierzę ma kurcze brzucha, przykładamy mu na brzuch termofor z gorącą wodą.

Nieżyt żołądka
Podobnie jak w przypadku nieżytu jelit główną przyczyną nieżytu żołądka jest niewłaściwe karmienie psa. Objawy są natomiast nieco inne.
Zwierzę jest przygnębione, nie chce jeść, z pyska wydziela się zgniły zapach — zwłaszcza, gdy pies napije się zimnej wody. W przypadkach cięższych zwierzę gorączkuje, a nawet ma dreszcze.
Leczenie. Leczenie rozpoczynamy od diety stosowanej przy nieżycie. Równocześnie rozpoczynamy leczenie homeopatyczne.
a. Zaczynamy od podania psu 2—3 razy dziennie Arsencum D12 po 1 kropli w 1 łyżeczce wody.
b. Następnego dnia, oprócz Arsenicum D12, wprowadzamy do leczenia Carbo vegetabilis 2—3 razy dziennie (na czubku noża). Oba środki podajemy na przemian.
c. Jeżeli chorobie towarzyszą silne kurcze żołądka, samcom podajemy Antimenium crudum D6 po 1 kropli w 1 łyżeczce wody 2—3 razy dziennie, samicom zaś taką samą dawkę PulsatiIIa D6.

Padaczka
Padaczka jest chorobę dość często występujące, zwłaszcza u psów rasowych.
Atak przychodzi nagle i rozpoczyna się objawami zawrotu głowy. Potem występuje drżenie na całym ciele, zataczanie się, rozkraczanie nóg, wreszcie upadek na ziemię, kurcze i drgawki członków, przekręcanie głowy, mruganie powiekami, zgrzytanie zębami z obfitym ślinieniem się; pod koniec ataku następuje oddanie moczu i często kału. Atak trwa od 5 do 15 minut, wreszcie zwierzę podnosi się i przychodzi do siebie, często zaraz potem zasypia.
Leczenie. W czasie ataku należy opiekować się zwierzęciem, aby nie pokaleczyło się. Właściwe leczenie podejmuje się w okresach między atakami.
Jest to leczenie homeopatyczne.
a. Jeśli pierwsze objawy padaczki nastąpiły po połogu, najbardziej wskazane będą Cicuta D6 lub Cocculus D6— 3 razy dziennie po 1 kropli w 1 łyżeczce wody.
b. Przy atakach, które następują w regularnych odstępach, podajemy Arsenicum D6 po 1 kropli w 1 łyżeczce wody 3 razy dziennie. Należy zaobserwować, który z tych środków lepiej skutkuje.
c. Gdy w wyniku leczenia ataki stawać się będą coraz rzadsze, podajemy przez dłuższy czas Silicea D12 raz dziennie po 1 kropli w 1 łyżeczce wody oraz w takiej samej dawce Cuprum D12— przez jeden tydzień jeden środek, a w następnym tygodniu środek drugi.

Robaczyca przewodu pokarmowego
W przewodzie pokarmowym psów pasożytują głównie tasiemce i nicienie. Tasiemce są to robaki, o długości do 8 m, a ich ciała składają się z drobnych, połączonych ze sobą członów, które wydalane są wraz z kałem. Nicienie natomiast są barwy białej, maję długość 5 cm, i podobne są do kawałka sznurka; łatwo można je zauważyć w kale. Robaki powodują różne dolegliwości, między innymi biegunkę i świąd odbytu. Kiedy zwierzę nie jest leczone, może dojść do uszkodzenia jelit.
Jeżeli zwierzę jest zarobaczone, traci apetyt, źle trawi pokarm, wymiotuje, ma biegunkę. W niektórych przypadkach cierpi na świąd odbytu i wówczas wykonuje charakterystyczne ruchy: ociera odbyt o podłogę lub różne przedmioty.

Leczenie.
Najważniejsze jest tu zapobieganie — na wiosnę i jesienią należy psa obowiązkowo odrobaczać.
Szczenię odrobaczamy po raz pierwszy, gdy ukończy 3 miesiące życia. Przygotowujemy 1/2 główki czosnku, ucieramy dokładnie i dodajemy do 1/2 szklanki mleka. Mleko pozostawiamy na 12 godzin, a następnie wlewamy szczenięciu do pyszczka 3—4 łyżeczki. Po upływie 12 godzin zabieg powtarzamy.
Psy dorosłe, które mają więcej robaków, nie reagują już na mleko z czosnkiem, należy więc podawać im leki silniej działające. W przypadku tasiemca stosujemy kurację z pestek dyni: 6 g pestek obranych z łupinki ucieramy z cukrem na gęstą masę i podajemy psu. Po upływie 2 godzin podajemy psu 1 łyżeczkę oleju rycynowego, a tasiemiec wyjdzie razem z kałem.
Kurację antytasiemcową należy przeprowadzić od marca do maja, gdyż wówczas jest on najsłabszy. Po zakończeniu kuracji podajemy psu przez 1 miesiąc Sulfur D6 raz dziennie po 1 kropli w 1 łyżeczce wody.
W przypadku nicieni bardzo skuteczne są lewatywy z odwaru mleka z roztartym czosnkiem, stosowanego do odrobaczania szczeniąt. Lewatywy robimy 2 razy dziennie przez 4—5 dni. Po zakończeniu kuracji podajemy psu przez 1 miesiąc Sulfur D6 raz dziennie po 1 kropli w 1 łyżeczce wody.

Zapalenie gardła
Pies jest osowiały, nie chce jeść, ma podwyższoną ciepłotę ciała, a często też dreszcze. Charakterystyczny objaw zapalenia gardła to kaszel — w pierwszej fazie choroby suchy, potem wilgotny. Oględziny gardła pozwalają stwierdzić zaczerwienienie i obrzęk błony śluzowej. Jeżeli nie przystąpimy w porę do leczenia, zapalenie gardła przejść może w stan przewlekły.

Leczenie homeopatyczne.
Kurację prowadzimy skrupulatnie obserwując objawy choroby.
a. W pierwszej fazie choroby, kiedy zaobserwujemy gorączkę i dreszcze, podajemy psu Aconifum 06 co 1 godzinę po 1 kropli w 1 łyżeczce wody.
b. Gdy dojdzie do zaczerwienienia gardła, odstawiamy Aconitum D6 i podajemy Belladonna 06 po 1 kropli w 1 łyżeczce wody 3-4 razy dziennie.
c. W przypadku dużego ślinotoku i opuchnięcia gardła, które zwykle występuje po stronie prawej, podajemy dodatkowo na przemian z Belladonną Apis D6 po 1 kropli w 1 łyżeczce wody 3-4 razy dziennie.
d. Jeśli obok migdałka zacznie tworzyć się ropień, odstawiamy dotychczas podawane leki i podajemy 3-4 razy dziennie Hepar sulfuris D6 (na czubku noża) na przemian z Mercurius solubilis D12— 3-4 razy dziennie po 1 kropli w 1 łyżeczce wody.
e. Kiedy ropień już pęknie, podajemy Silicea D12po 1 kropli w 1 łyżeczce wody 3—4 razy dziennie. Lek podajemy tak długo, aż znikną wszystkie objawy choroby.

Zapalenie nerek
Choroba rozwija się podstępnie, a jej lekkie postacie przebiegać mogą bez żadnych objawów. Pierwszym objawem bywa podwyższona temperatura ciała, bladość błon śluzowych. Zwierzę nie chce przyjmować pokarmu, natomiast pije chciwie. Charakterystyczna dla zapalenia nerek jest sztywna, nieruchoma postawa z wygarbieniem lędźwi ku górze. W dalszym przebiegu choroby zwierzę stoi z nogami podgiętymi pod brzuch lub rozkraczonymi i drepce nieustannie; chód ma niepewny, ze sztywnością zadu; zdarza się, że zwierzę powłóczy jedną lub drugą tylną nogą. Ugniatanie w okolicy nerek jest bolesne. Zwierzę nie może leżeć, wstaje z trudnością. Znamienne jest parcie na mocz, lecz mocz odchodzi z trudem (na początku jest rzadki i jasny, później zaś gęsty, śluzowaty, brunatny lub też krwawy) lub nie odchodzi wcale.

Leczenie homeopatyczne.
W okresie zapalnym, podczas gorączki, kiedy mocz zabarwiony jest na czerwono, podajemy psu Aconi-tum D6 i Cantharis D6 na przemian co 1 godzinę po 1 kropli w 1 łyżeczce wody. Jeżeli mocz odchodzi z trudem, z wyraźnymi bólami, lecz gorączka już spadła, podajemy Mercurius solubilis D6 co 2 godziny (na czubku noża).
Po ustąpieniu objawów choroby podajemy psu przez 2 tygodnie Phosphorus D 12 raz dziennie po 1 kropli w 1 łyżeczce wody.
W okresie leczenia podajemy pokarm niskobiałkowy i bez soli — kasze i kleik owsiany.

Zapalenie gruczołów przyodbytowych
Na chorobę tę zapadają psy zarobaczone, które z powodu swędzenia trą odbytem o podłogę. Powodem takiego swędzenia jest zazwyczaj stan ropny gruczołów przyodbytowych.
W pierwszej fazie choroby psy zaczynają ocierać się pośladkami o podłogę lub twarde przedmioty, albo siedząc posuwają się na przednich kończynach. Odbyt jest zaczerwieniony, a przy nagromadzeniu się ropy skóra wokół odbytu staje się uwypuklona.

Leczenie homeopatyczne.
Podajemy psu 3-4 razy dziennie Belladonna D6 po 1 kropli w 1 łyżeczce wody na przemian z Hepar sulfuris D6— 3-4 razy dziennie (na czubku noża). Najczęściej te dwa leki zapobiegają zropieniu gruczołów przyodbytowych. Na wszelki wypadek podajemy w okresie późniejszym Silicea D12 raz dziennie po 1 kropli w 1 łyżeczce wody.

Zapalenie pęcherza moczowego
Zwierzę jest osowiałe, porusza się niechętnie, odmawia przyjmowania pokarmu. Temperatura ciała jest podwyższona, tętno nieco przyspieszone. Oddaje często mocz w małych ilościach i widać, że sprawia mu to ból. Mocz jest mętny, z domieszka śluzu, a czasem skrzeplin krwi. Nie leczone w porę zapalenie pęcherza może przejść w przewlekłe ropne zapalenie.

Leczenie homeopatyczne.
Sposób leczenia zależy od fazy choroby i przebiegu kuracji.
a. Na początku choroby, gdy stwierdzamy podwyższona temperaturę i objawy bólowe, podajemy zwierzęciu Aconitum 06 co 1 godzinę po 1 kropli w 1 łyżeczce wody.
b. Kiedy ostre objawy przeminą, a wystąpi zatrzymanie moczu i bóle kurczowe, odstawiamy Aconitum 06 i stosujemy Cantharis D6, także co 1 godzinę po 1 kropli w 1 łyżeczce wody na przemian z tak samo dawkowana PulsatiIIa D6.
c. Jeśli zwierzę zacznie oddawać mocz o mlecznym zabarwieniu, przechodzimy do Lacopodium D6, które podajemy co 2-3 godziny po 1 kropli w 1 łyżeczce wody.
d. Po ustąpieniu ostrych objawów podajemy psu przez 2 tygodnie Chimaphila D2po 1 kropli w 1 łyżeczce wody 3 razy dziennie.
Podczas ostrych objawów podajemy do picia wywar z siemienia lnianego i mleko. Przez pierwsze 2-3 dni trzymamy psa na ścisłej diecie.

Zapalenie płuc
Choroba rozpoczyna się lekkim wzrostem temperatury, dreszczami i utratę apetytu. W dalszym rozwoju choroby temperatura ciała zwyżkuje, czemu towarzysza jej raptowne spadki. Oddech jest przyspieszony, ciężki, zwierzę kaszle — początkowo kaszel jest suchy, później wilgotny. Przebieg choroby jest powolny. Objawem wskazującym na powikłania jest raptowny spadek wagi ciała, osłabienie, krótki oddech, długie utrzymywanie się podwyższonej temperatury.

Leczenie homeopatyczne.
Sposób leczenia zależy od fazy choroby i przebiegu kuracji.
a. Na samym początku choroby, kiedy występują silne dreszcze, a potem podwyższona temperatura, rozpoczynamy kurację od podawania Aconitum D6 co 1 godzinę po 1 kropli w 1 łyżeczce wody.
b. Jeśli Aconitum D6 złagodziło pierwsze objawy, przechodzimy do podawania Bryonia D6 także co 1 godzinę po 1 kropli w 1 łyżeczce wody, który to środek ma znaczenie rozstrzygające.
c. Gdy jednak stwierdzamy szybką utratę sił, bezwiedne wypróżnienia, słaby szybki puls i brak pragnienia — rozpoczynamy podawanie Phosphorus D12po 1 kropli w 1 łyżeczce wody 4-5 razy dziennie.
d. Po przesileniu, kiedy pozostaje rzężenie w piersiach i częsty kaszel, podajemy 3-4 razy dziennie Tartarus emeticus D4 po 1 kropli w 1 łyżeczce wody.
e. Jeśli niebezpieczeństwo już minęło, wówczas w celu usunięcia wysięku w płucach podajemy 3 razy dziennie Sulfur D6 po 1 kropli w 1 łyżeczce wody.
Przez pierwsze 2 dni choroby nie podajemy zwierzęciu żadnego pokarmu, zapewniając mu jedynie wodę. Dopiero na trzeci dzień podajemy kaszki lub kleiki i mleko rozcieńczone wodą. Pokarm mięsny można podawać dopiero po przesileniu.

Zapalenie ucha
Pies zaczyna potrząsać głową, przechyla ją na stronę ucha chorego, drapie i ociera okolicę ucha. Niebawem do objawów tych dołącza się gorączka. Przez uciskanie nasady małżowiny usznej można stwierdzić chlupanie zgromadzonego tam wysięku. Skóra wewnętrznej strony małżowiny usznej jest zaczerwieniona i obrzękła. Jeżeli zapaleniu uległ przewód uszny, wówczas po kilku dniach tworzy się tam jeden lub kilka czyraków, które po dojrzeniu pękają, a po ich zagojeniu się zwierzę wraca do zdrowia.
W zapaleniu ucha środkowego do powyższych objawów dołącza się bardzo wysoka gorączka.
W przypadku zapalenia ucha zewnętrznego, środkowego i wewnętrznego do powyższych objawów dołączają się objawy wskazujące na zaburzenie równowagi: chore zwierzę skręca silnie głowę i czasami upada.

Leczenie homeopatyczne.
Sposób leczenia zależy od zaawansowania choroby i przebiegu kuracji.
a. Głównym środkiem leczniczym w zapaleniu ucha zewnętrznego jest Belladonna D6, którą podajemy na przemian z Mercurius solubilis D 12 po 1 kropli w 1 łyżeczce wody 4-5 razy dziennie tak długo, aż pęknę wrzody w uchu. Prócz tego chore ucho okrywamy ciepłym wilgotnym kompresem przykrytym ceratkę.
b. W razie wysokiej temperatury podajemy Acenitum D6 co 1 godzinę po 1 kropli w 1 łyżeczce wody.
b. Po cofnięciu się objawów podajemy przez 1 miesiąc 2 razy dziennie Silicea D 12 po 1 kropli w 1 łyżeczce wody. W przypadkach zapalenia ucha środkowego i wewnętrznego dołączamy tak samo dawkowany Phosphorus D 12.



GRZEGORZ KURZAWA  http://przyjacielczlowiekapies.blogspot.com/